Świerzb - blizny po leczeniu świerzba

Spośród chorób skóry część ma podłoże autoimmunologiczne, jak łuszczyca czy atopowe zapalenie skóry, inne zaś powodowane są przez pasożyty. Do drugiej grupy należy świerzb, wywołujący wiele kontrowersji i niesłusznie kojarzący się z brakiem higieny. Świerzbowcem ludzkim można zarazić się poprzez pośredni lub bezpośredni kontakt z chorą osobą w takich miejscach, jak przedszkola, hotele czy schroniska. Grudkowata wysypka i zaczerwienienia oraz silne swędzenie to sygnały świadczące o tym, że pod skórą mogły zagnieździć się pasożyty i tym samym należy podjąć leczenie.

Wizyta u dermatologa to nie wszystko

Podstawową metodą leczenia świerzbu jest stosowanie preparatów o miejscowym działaniu, przepisanych przez  specjalistę. Na ogół są to maści siarkowe i środki zawierające takie substancje czynne, jak permetryna,  krotamiton bądź benzoesan benzylu. Niekiedy też leczenie miejscowe nie wystarcza, wtedy terapię wspomaga się antybiotykami i nawet lekami przeciwhistaminowymi. Aby uniknąć ponownego zakażenia, trzeba nie tyle przyjmować leki na świerzb i zminimalizować kontakty z zakażonymi osobami, należy, ściśle przestrzegać zasad higieny (z częstym praniem pościeli i ręczników). Specjalistyczny proszek dezynfekujący do prania Clovin II Septon, stosowany między innymi w profesjonalnych pralniach, pozwoli usunąć pasożyty w domowej pralce w temperaturze 60-65°C.

Blizny

Intensywne swędzenie może łączyć się powstaniem blizn i zrogowaceń. Stąd podczas terapii należy nawilżać skórę i stosować preparaty kojące. Jeśli zaś okaże się, że skutkiem ubocznym choroby są nadżerki na skórze, warto skorzystać z zabiegów medycyny estetycznej w domowym zaciszu lub w gabinecie. Iniekcje, peelingi czy terapia świetlna pozwolą w szybkim czasie pozbyć się widocznych śladów po przebytej chorobie.