W jaki sposób zarażamy się świerzbem?

Według statystyk można wyczytać, że świerzb to problem prawie 300 mln ludzi na całym świecie.

Jest to choroba skórna wywoływana przez pasożyta należącego do grupy roztoczy. Problem świerzbu ludzkiego może dotyczyć każdego: nie ma znaczenia wiek, kolor skóry, czy nawyki higieniczne. Kontakt z nim może mieć każdy. Nie jest widzialny gołym okiem (największy okaz może mieć góra pół milimetra), jednak można znacząco obniżyć ryzyko zakażenia się nim, jeśli nauczymy się omijać sytuacje, w których może nam zagrażać. Poniżej podpowiadamy, w jakich miejscach jest największe ryzyko zakażenia świerzbem, co robić, aby się tego ustrzec oraz jakie środki bezpieczeństwa w sytuacjach awaryjnych stosować w niezbyt sprzyjającym środowisku.

Jak można zarazić się świerzbem?
Najczęściej do zarażenia się świerzbem dochodzi przez bezpośredni kontakt z osobą zarażoną, przy czym niekoniecznie musi ona zdradzać objawy posiadania świerzbowca. Jest tak dlatego, że świerzb może przez pewien okres pozostawać w naskórku w formie uśpienia.

Przenoszenie świerzbu przez dotyk
Najprostsza droga do zarażenia to dotyk. Kontakty seksualne wśród osób dorosłych i wspólna zabawa w przedszkolu wśród najmłodszych dzieci to sytuacje, w których wrota dla przenikania świerzbowca pozostają otwarte. Należy jednak być świadomym tego, że nie zarazimy się przez jednorazowe krótkie podanie dłoni osobie zarażonej świerzbem.

Używanie wspólnej pościeli i ręczników
Ryzykowne jest również spanie w tej samej pościeli, w której spała osoba zarażona, używanie jej ręczników, czy odzieży. Dlatego za każdym razem, kiedy kupujemy używaną odzież lub kiedy znajdujemy się w miejscu publicznym, w którym mamy ochotę skorzystać choćby ze ściereczki, należy zachować ostrożność. Pasożyty kryją się w kocach, którymi okrywamy się w letnich ogródkach kawiarnianych, czy w obiciach kanap w restauracjach.

Świerzb w środkach komunikacji miejskiej
Co można zrobić, aby uniknąć świerzbu? Kobiety, które w lecie noszą bardzo krótkie sukienki lub spódniczki i jednocześnie skąpą bieliznę, powinny unikać siadania w środkach komunikacji miejskiej tam, gdzie siedzenia mają materiałowe obicie. Mimo ze siedzenia w autobusach, tramwajach i w metrze są dezynfekowane niemal codziennie (permetryna!), to jednak znaczne zatłoczenie w większych miastach rządzi się swoimi prawami. Nie zapanujemy w takich warunkach nad rozprzestrzenianiem się świerzbu.

Świerzb w kurzu na podłodze
Zdarza się, że świerzb stacjonuje również w kurzu na podłodze. Jest to więc informacja dla rodziców posiadających dzieci, które niekiedy w samych pieluchach tarzają się po podłogach w miejscach publicznych. Absolutnie nie należy tego robić nawet nie ze względu na zagrożenie przeniknięcia świerzbowca do ich skóry, ale również ze względu na szereg innych grup pasożytów i bakterii oraz wirusów, które mogą się tam znajdować. Świerzb nie jest w stanie przeżyć poza organizmem żywiciela dłużej niż 3 dni. Z tego powodu, gdy stwierdza się obecność pasożyta w domu, należy po dezynfekcji i wypraniu ubrań w specjalnych środkach na świerzb włożyć je do worków plastikowych, aby uzyskać pewność, że w środku wyginą wszystkie osobniki, które zdołały przetrwać czyszczenie i pranie. W ciągu 3 dni, bez pożywienia, zginą śmiercią naturalną.

Idziemy w odwiedziny do domu, w którym jest świerzb: na co uważać?
Czy przebywając krótko w domu, którego domownicy zarażeni są świerzbem, mogę się zarazić?  Wiele zależy od naszej ostrożności: nawet jeśli unikniemy kontaktu ze skórą domowników, czyli umówimy się, że nie podajemy sobie ręki na powitanie lub pożegnanie, to istnieją również miejsca, które należy omijać. Należy do nich kanapa lub łózko, z którym kontakt mają zarażone osoby. Nie należy także używać ręczników w domu, w którym znajduje się źródło świerzbu — nawet jeśli jest to świeżo wyprany ręcznik. Pamiętajmy, że pasożyty nie giną tradycyjnym praniu o temperaturze 30 lub 40 stopni. Tkaniny należy wygotowywać.

Czy można zarazić się świerzbem w publicznej toalecie?
Toalety publiczne zwykle są miejscami, w których aż roi się od rozmaitych zarazków, z którymi na co dzień nie mielibyśmy szansy się spotkać. Należy zawsze zachowywać wstrzemięźliwość w dotykaniu nawierzchni sedesu, umywalki oraz klamek, a po skorzystaniu z toalety należy umyć ręce. Pasożyt świerzbu może znajdować się na desce klozetowej oraz wszędzie tam, gdzie wcześniej dotarł jego nosiciel. Lekarze jednak przestrzegają, że świerzb rzadko przenosi się przez pobieżny, jednorazowy kontakt. Zwykle trzeba wielokrotnego i intensywnego kontaktu ze skórą osoby zarażonej, aby doszło do przeniesienia pasożyta.