Świerzb jest trudnym do pozbycia się schorzeniem, którym zarazić możemy się dosłownie wszędzie.

Każda osoba, która miała bliski kontakt z chorym, powinna się poddać leczeniu: powinna pobierać leki na świerzb oraz stosować środki na świerzb w mieszkaniu.

Spośród chorób skóry część ma podłoże autoimmunologiczne, jak łuszczyca czy atopowe zapalenie skóry, inne zaś powodowane są przez pasożyty.

Uzupełnieniem terapii jest podjęcie działań profilaktycznych w celu redukcji ryzyka ponownego zarażenia się pacjenta i przeniesienia świerzbu na domowników.

Świerzb stygmatyzuje. W powszechnym odbiorze jest to choroba związana z niskim statusem socjoekonomicznym.

Świerzb u psa jest chorobą typowo pasożytniczą, wywoływaną przez niewielkiego pajęczaka należącego do rzędu roztoczy.

Świerzb to pasożyt, który często na początku objawia się jak chwilowa alergia skórna, co może wprowadzać w błąd nawet lekarzy. Mimo to istnieją charakterystyczne symptomy, które jednoznacznie wskazują na obecność tego pasożyta.

Dość powszechne jest przekonanie, że zachorowania na świerzb występują zazwyczaj u ludzi żyjących w złych warunkach socjalnych i higienicznych, np. w krajach rozwijających się, społecznościach żyjących w złych warunkach socjalnych i ekonomicznych, podczas klęsk żywiołowych lub wojen.

Pokrzywka to choroba skórna, która objawia się bardzo podobnie jak świerzb. Choroby te mają prawie identyczne objawy.